/
1
2
·
·
Οιωνός Gallery
"Κατάγομαι απ΄το Μέτσοβο. Γεννήθηκα και έζησα στα Γιάννενα, μέχρι τα δεκαοχτώ μου χρόνια. Ύστερα κατεβήκαμε στην Αθήνα αλλά όμως, όπως λέει ο Νίκος Χουλιαρας, "πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια". Από τότε κάθε φορά που γυρίζω, έστω και για λίγο, ακουμπάω τη ζωή μου, που όλο και ξεμακραίνει, στα παλιά μου χνάρια και ξαναγεννιέμαι. Μέναμε στον Κουρουμπά κι όταν έπερνα την κατηφόρα για την λίμνη, θυμάμαι, αισθανόμουν σαν να πήγαινα ν΄απολογηθώ στα πόδια του Μπιτσικελιού που όλο και πιό πολύ μεγάλωνε. Φέτο ( 1996 ) τον Αύγουστο, ύστερα από τόσα χρόνια, μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε μαζί έναν ολόκληρο μήνα. Απόθεσα τον βράχο μου απέναντί μου κι αρχίσαμε, σαν ίσος προς ίσον, να μιλάμε. Νόμιζα ότι μιλάμε, γιατί τώρα που το σκέφτομαι, εκείνο έστεκε πάλι γιγάντιο και σιωπηλό απέναντί μου κι εγώ το ίδιο ασήμαντος, όμως με ημερομηνία λήξης πια, να προσπαθώ ξανά ν΄ απολογηθώ. Τότε σαν παιδί σκάλιζα την ψυχή μου. Τώρα, εκείνη σκάλιζε για μένα, για μας, την πέτρα χωρίς να ξέρω πότε έκανα τέχνη. Τούτο το τεράστιο κεφάλι, που δάχτυλα το εμποδίζουν να δει, δεν έγινε στ΄αλήθεια, για να στολίσει το χώρο. Για μένα είναι μια σπονδή στην Θεά Λίμνη, στον Θεό Μιτσικέλη, στην Θεά Πόλη για την θεία τύχη να γεννηθώ εδώ. Σαν ένα ευχαριστώ απ΄το πέρασμα της γενιάς μου.
· Κυριάκος Ρόκος